Alçı Hakkında

Alçı doğada pekçok yerde doğal kaynak olarak bulunan alçı taşının (jips-kalsiyum sülfat dihidrat) değişik tekniklerle kalsine edilerek öğütülmesi ve katkılandırılması yoluyla üretilir. Bu ürünün yapısı (kalsiyum sülfat yarıhidrat) uygulanan üretim tekniğine ve seçilen alçı taşının cinsine, reçetelendirilmesine, kullanımda karıştırılan suyun miktarına, su ile karıştırma yöntem ve şekline göre tebeşir mukavemetinden betonarme betonunun dört katı mukavemete kadar farklılık gösterir.

Ayrıca, süngerin su emiciliğinden mermerin su emiciliğine, birim hacim ağırlığı polistren ağırlığından granit kayanın birim hacim ağırlığına kadar değişebilen alçı çeşitleride bulunur. Biz, bu geniş yelpazede bulunan her ürünü üretebilmekteyiz.

Alfa alçı ve beta alçı

Alçının teknolojik olarak iki çeşidi bulunur, ALFA ve BETA. İkisininde kimyasal içerik ve ifadesi aynı olmasına rağmen kristalografik yapıları farklıdır. Beta cinsi alçıda kristal yapı iğne gibi ve amorf şekilliyken, Alfa alçıda bu yapı daha rafine ve geometrik şekillerdedir. Uygulamada ise bu fark, Alfa alçının Beta alçıya göre çok daha az su ile karıştırılınca belli bir akışkanlığa gelmesiyle kendini gösterir. Alçının belli bir akışkanlığa gelmesi için gereken su miktarı üretim tekniğine bağlı olarak (alçı/su) 1 den 5'e kadar değişebilir.

Yüksek mukavemet için alfa alçı

Bu orantının yüksek değerlerinde alçının nihai ürün yoğunluğu ve buna bağlı olarak eğilme, basma, çizilmeye karşı mukavemeti artar. 100 gr alçının 25 gr su ile karıştırıldığı 4 kıvamdaki alçıdan yapılan nihai ürünün basmada mukavemeti 900 kg/cm² civarındadır. Normal bir betonarme betonunda bu rakamın 300 kg/cm² civarında olduğu düşünülürse Alfa alçı ile ulaşılan mukavemetlerin önemini anlamak kolaylaşır.

Alçı/su orantısının 5 olması halinde basma mukavemeti 1100 kg/cm²'ye kadar çıkacaktır. Alçı/su orantısı 1-1.5 arasındaki ürünü ancak Beta alçı ile, 1.5-5.0 arası orantılardaki ürünü ise ancak özel teknoloji ile üretilen Alfa alçı ile üretmek mümkündür.

Burada anlatılan teknolojik alçı çeşitlerini Anadolu'da 9000 yıl ve eski Mısır'da 6000 yıl evvel kullanılmaya başlanan bu malzemenin ulaştığı son nokta olarak düşünebiliriz.